Lieve allemaal,
Ik heb het al een week geheim gehouden omdat ik het 't leukste vond om het in mijn blog bekend te maken, maar ik heb vorige week het sponsorgeld uitgegeven! Ik wil iedereen die mij gesponsord heeft
daarom nog een keertje heel erg bedanken! Jullie weten misschien nog wel dat ik het in mijn filmpje had over een muur schildering, maar ik had toen nog geen idee dat ik zoveel geld van jullie zou
krijgen, het eindbedrag is namelijk 500 euro geworden!! Echt geweldig!! Om het allemaal aan een muurschildering uit te geven leek me dus wat zonde. Ik heb daarom aan het begin van mijn avontuur met
Janneke (de coordinator) overlegd en zij vervolgens weer met de directrice van t ziekenhuis. De afspraak van Doingoood is dat projecten een wensenlijst sturen van dingen die ze echt hard nodig
hebben en dan kijkt Doingoood wat wij daarin kunnen betekenen. Al snel kregen wij de wensenlijst binnen van Likuni Mission Hospital waarin stond dat ze heel graag nieuwe medicijnen willen voor de
kinder afdeling. Het leek mij gelijk een heel mooi idee om daar het geld van jullie in te investeren dus maakten we een afspraak met de spullen man van Likuni Hospital.
Eerst moest ik natuurlijk wel zorgen dat ik al het geld contant bij me had. Je kan hier iedere keer maar 40.000 MKW per keer pinnen omdat de stapel met geld anders te dik is waardoor het niet door
de automaat kan, het hoogste briefje is 1.000 MKW en dat is maar 1.25 euro ongeveer. Ook kan je vaak maar een maximaal aantal keren pinnen omdat de automaat leeg is, de bank ineens dicht gaat of ze
veranderen het maximaal aantal pinnen per dag ineens. Ik was dus maar op tijd begonnen met contant geld verzamelen want ik dacht dit kan nog wel is een sessie van een aantal dagen worden, maar ik
had geluk! De eerste bank waar ik kwam was gewoon open, dat is hier al heel bijzonder en er stond ook nog is geen rij, dat is hier al helemaal bijzonder want er staan hier vaak 10 mensen voor je
die ook allemaal een paar keer willen pinnen. Omdat ik zo vaak moest pinnen ontstond er vervolgens achter mij wel een rij... Ik zei de hele tijd maar tegen mezelf: "Het is voor het goede doel",
want ik voelde me wel een beetje schuldig dat die mensen zo lang door mij moesten wachten. Uiteindelijk zei de pinautomaat pas na 9 keer dat ik mijn limiet had bereikt dus dat was mooi! En dat
voelde nog best spannend, zo'n dik pak geld bij me, gelukkig was Maaike met mij mee om me te beschermen tijdens de weg naar huis. Thuis heb ik uiteraard een fotoshoot gehouden met al het geld want
het was echt heel erg veel, voor heel eventjes voelde ik me een soort milionair.
Op woensdag hadden we afgesproken met de spullen man van Likuni Hospital, Henry. Deze man is echt de schattigste man van heel Malawi, hij keek iedere keer zo blij en praatte ook heel erg blij en
vriendelijk. Wij waren perongeluk wat later omdat de afspraak van Janneke daarvoor heel erg uitgelopen was. Wij voelden ons heel schuldig dat hij op ons had moeten wachten, maar hij was zo aardig
en leerde ons vervolgens in Chichewa: " Zichitika", dat betekent: "It Happens" en dat is denk ik ook het beste antwoord op alles hier in Malawi! Het was dus ook heel leuk om de donatie met zo'n
leuke man te organiseren.Vervolgens gingen we naar de apotheek waar we de grote hoeveelheid medicijnen konden halen. Je verwacht een groot magazijn, maar het was een heel klein winkeltje in een
oude straat, heel grappig om te zien. Binnen stond het helemaal vol met allemaal dozen en een stellage vol met medicijnen. Ze verwachtte ons al en alles stond al netjes klaar in dozen. De Likuni
man heeft alles gecontroleerd en het klopte helemaal. Het werd allemaal voor ons ingeladen en met een auto vol met antibiotica, neusdruppels en ORS reden we richting het ziekenhuis.
Het magazijn van t ziekenhuis lijkt net een soort oude schuur, er liggen allemaal oude gereedschappen en kruiwagens en kapotte bedden voor de deur, je verwacht nooit dat daar binnen zoveel
medicijnen liggen. Met een kruiwagen werden al onze medicijnen naar binnen gebracht. De donatie werd met open armen ontvangen en we werden alsmaar bedankt en ze vertelden heel vaak hoe blij ze er
mee waren. Daarna wilden ze in een kringetje gaan staan om ons nog een keertje extra te bedanken en om samen te bidden. Het voelde zo goed om zo'n donatie te doen. Ik kreeg helemaal een warm gevoel
toen ze ons zo vaak bedankten. Ze hebben er goed over nagedacht en ze hebben de medicijnen hier echt heel hard nodig dus het is zeker bij het goede doel terecht gekomen! Dus bij deze nog een keer
voor iedereen die geld heeft gedoneerd, echt heel erg bedankt! Zonder jullie had ik dit mooie moment niet mee kunnen maken! En vooral de kindjes hier in het ziekenhuis zullen er voor een lange
periode heel erg mee geholpen worden dankzij jullie!!
Zelf heb ik nog een kleine extra donatie gedaan. Ze hebben hier een bloed voorraad van ongeveer 1 Ã 2 halve liter zakken voor een heel ziekenhuis. Ik besloot dus om ook mijn bloed te doneren. Het
was een hele leuke ervaring, ze waren heel aardig en waren heel blij dat ik kwam doneren. Eerst werd er een buisje afgenomen om mijn bloed te testen. Na 20 minuutjes bleek mijn bloed helemaal in
orde en mocht ik het doneren. Er werd een dikke naald in mijn ader geprikt en hoppa binnen 8 minuten zat er een halve liter in de zak. Het bloedprikken zelf is hier heel netjes met schone naalden
enzo, alleen gaat het hier veel sneller dan in Nederland en daardoor voel je je wel een beetje trillerig daarna. Maar alles is goed gegaan en ik had het er wel voor over want ze hebben het bloed
hier echt hard nodig!
Zaterdag ben ik samen met Karlijn naar Nhkoma Mountain geweest. Samen met een gids deden we een hike naar de top van de berg. Het was echt een hele mooie omgeving om doorheen te lopen. Met de hitte
was het nog best zwaar, maar wel heel leuk want op sommige stukken moest je helemaal op handen en voeten klimmen, en daar hou ik van!! Toen we op de top kwamen werden we gelijk voor t harde werken
beloond, het uitzicht was echt heel erg mooi en het was heel cool om zo hoog te zijn!
Inmiddels komt het einde van mijn periode al bijna in zicht. Ik moet er nog even niet aan denken want ik heb het hier nog steeds hartstikke naar m'n zin! Zelfs met Sinterklaas zaten we er op z'n
Hollands bij met speculaasbrokken, truffel, chocolade en gewone pepernoten, warme chocolademelk en leuke cadeautjes voor elkaar! Maar als ik denk aan iedereen die zo lief met me mee leeft en zo
enthousiast is over mijn verhalen, heb ik ook wel weer zin om alles in t echt te vertellen! Gelukkig heb ik nog wel 1.5 week en ga ik daar nog volop van genieten!
Heel veel Malawiaanse knuffels voor jullie allemaal!
